به منظور طراحی درمان و رسیدن به حداکثر راندمان رادیوتراپی یعنی جذب حداکثر دز در تومور و حداقل دز در بافتهای سالم احتیاج به چگونگی توزیع دز در بافتهای بدن و یا معادل بافتهای بدن یعنی آب است. یکی از پارامترهای مورد نیاز طراحی درمان اطلاع از توزیع درصد دز عمقی (PDD) بافت برای پرتوها ایکس و یا الکترونی است. طبیعی است با افزایش انرژی پرتو عمق نفوذ و درصد دز در عمق افزایش مییابد به همین دلیل است که برای تومورهایی در عمق بدن، استفاده از پرتوهای پرانرژی توصیه می شود.
برای ادامه لطفا بر روی ادامه مطلب کیلیک کنید.
ادامه مطلب
درباره این سایت